|
|
>
Projektowanie i tworzenie sieci komputerowych.
Projektujemy i wdrażamy sieci komputerowe. Korzystamy z najnowszych technologii uznanych na rynku firm. Tworz±c sieć dbamy o istotne szczegóły tak, aby Państwa sieć działała niezawodnie i nie niosła ze sob± problemów..
|
|
|
 |
|
>
Tworzymy gotowe zestawy serwerowe.
Serwery posiadaj± zainstalowany stabilny oraz bezpieczny system operacyjny FreeBSD, używany przez wiele serwerów na ¶wiecie.
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
Większy zasięg w sieciach WLAN
Sieć WLAN nie dociera do ważnych zakątków naszego mieszkania? Miejsce pracy jest dokładnie w punkcie zaników zasięgu? To żaden problem. W tym artykule radzimy, jak sprawić, by połączenie bezprzewodowe funkcjonowało bez zarzutu.
Parafrazując znane powiedzenie, można by rzec, iż diabeł tkwi w zasięgu. Posiadacze pierwszych telefonów komórkowych mogą to jeszcze pamiętać: wtedy praktycznie cała Polska była jedną wielką pustynią bez zasięgu. Podczas podróży pociągiem było się komunikacyjnie odciętym od świata. Jednakże w odróżnieniu od telefonii komórkowej, w przypadku sieci WLAN sygnał przekazywany jest przez anteny radiowe, dzięki czemu możemy mieć wpływ na to, jak on się rozchodzi.
Problem z falami radiowymi
Obecnie można korzystać z dwóch różnych rodzajów sieci WLAN. Mniej popularny standard „a" przesyła sygnał w paśmie 5 GHz i współdzieli tę częstotliwość z radarami, a także połączeniami satelitarnymi. Aby nie zakłócać innych urządzeń, sieci radiowe standardu „a" mogą nadawać tylko z mocą 30 mW. Technologie dynamicznej selekcji częstotliwości DFS (Dynamie Freąuency Selection) oraz zarządzania mocą nadawania TPC (Transit Power Control) zapobiegają zakłóceniom powodowanym przez operatorów nadających w standardzie „a" i pozwalają na zwiększenie mocy nadawania do 1000 mW.
O wiele bardziej rozpowszechnione standardy „b" i „g" pracują w zakresie fal radiowych 2,4 GHz. Z tego pasma korzystają też kuchenki mikrofalowe, odbiorniki telewizyjne, telefonia komórkowa, Blu-etooth, cyfrowe nianie czy telefony DECT wykorzystujące rozszerzony zakres fal.
Zatem w paśmie 2,4 GHz nadaje o wiele więcej urządzeń niż w paśmie 5 GHz. Dochodzi do tego, że operatorzy sieci bezprzewodowych typu „b" lub „g" mogą nadawać z maksymalną mocą 100 mW Ta niewielka moc nadawania jest potem jeszcze pomniejszana przez zastosowanie różnych pasm częstotliwości. W rezultacie każde mocniejsze źródło zakłóceń nadające w paśmie 2,4 GHz może wpłynąć negatywnie na funkcjonowanie sieci bezprzewodowej.
Długość fali wynosząca około 12 cm także stanowi pewien problem: przedmioty o grubości większej niż 12 cm stają się dla sieci WLAN prawdziwą przeszkodą. Również woda stanowi barierę dla fal, ponieważ przy częstotliwości 2,455 GHz woda jest wprawiana w drgania, czemu towarzyszy jej podgrzanie i osłabienie fali radiowej. Po uwzględnieniu wszystkich czynników mogących zakłócić fale radiowe maksymalny zasięg wewnątrz budynków wynosi 40 metrów. Duża wilgotność, znaczna zawartość metalu w ścianach lub silne źródło zakłócającego promieniowania mogą niekiedy ograniczyć zasięg maksymalny do 10 metrów. W takiej sytuacji może pomóc tylko przesiadka na standard „a" albo nową technologię MIMO (artykuł na ten temat znajduje się na 1-118).
Wybranie właściwej lokalizacji
Uwzględniając właściwości fal radiowych, anteny nadawcze WLAN powinny być ustawione w pomieszczeniach jak najwyżej. Dzięki temu unikniemy sytuacji, w której meble wzmocnią dodatkowo zakłócenia powodowane przez mury. Ściany, które zawierają dużo wilgoci, na przykład te wypełnione gipsem, nie powinny znajdować się zbyt blisko źródła sygnału. Również rośliny pokojowe z dużą liczbą liści (z powodu zawartej nich wody) mogą wprowadzać zakłócenia. Punkty dostępowe sieci bezprzewodowych pracujących w standardzie „b" lub „g" należy też umieszczać z dala od kuchenek mikrofalowych, telefonów komórkowych i bezprzewodowych oraz urządzeń wykorzystujących Bluetooth.
Możemy też ingerować w funkcjonowanie nadajnika: używane w notebookach karty do korzystania z sieci bezprzewodowych mają w większości wbudowane anteny, dlatego na drodze pomiędzy takimi kartami a stacją WLAN nie powinny się znajdować żadne przedmioty. Także w przypadku komputerów stacjonarnych wykorzystujących wewnętrzne karty PCI antena powinna mieć możliwość odbioru przez dobrze uziemioną obudowę.
Porada: W wielu komputerach sprzedawanych w supermarketach antena modułu WLAN jest po prostu przyklejona po wewnętrznej stronie obudowy. Warto usunąć taśmę klejącą i przełożyć antenę na zewnętrzną stronę obudowy, co poprawi właściwości odbioru.
Właściwe ustawienia
Oprócz odpowiedniego ukształtowania pomieszczenia możemy także zoptymalizować oprogramowanie punktu dostępowego. Czasami prosta zmiana kanału nadawczego czyni cuda. Korzystając w Europie z urządzeń typu „b" lub „g", mamy do wyboru 13 kanałów. Warto wypróbować różne częstotliwości, aż uzyskamy poprawę mocy sygnału nadawczego.
Jeśli w sąsiedztwie znajdziemy inne sieci bezprzewodowe, powinniśmy wybrać ten kanał, który jeszcze nie jest używany. Aby przekonać się, które sieci z najbliższego otoczenia możemy odbierać, korzystamy z oprogramowania zawartego w Windows albo jeszcze lepiej - z darmowego programu narzędziowego NetStumbler. Aplikacja wyświetla wszystkie niezbędne informacje na temat sieci bezprzewodowych dostępnych w sąsiedztwie, żeby jak najlepiej oddzielić nasz WLAN od sąsiednich sieci. Lepsze punkty dostępowe WLAN potrafią automatycznie wybrać kanał do komunikacji z komputerami przyłączonymi do sieci.
Jeśli zamierzamy korzystać wyłącznie z nowszego standardu 802.1 Ig, możemy przestawić punkt dostępowy na ustawienie „g only". Wprawdzie nie podłączymy wówczas do naszej sieci żadnych urządzeń 802.1 Ib, ale za to sieć nie będzie spowalniana przez permanentne próby przyłączenia dokonywane przez urządzenia z sąsiedztwa.
Ważne: W wielu testach CHIP-a okazało się, że szyfrowanie danych w sieci bezprzewodowej za pomocą WPA (Wi-Fi Protec-ted Access) bądź też WEP (Wired Equiva-lent Privacy) praktycznie nie wpływało na szybkość przesyłania czy zasięg. Zawsze starajmy się więc zabezpieczać sieć WLAN przed niepowołanym dostępem najlepszą z dostępnych metod szyfrowania.
Wykorzystanie właściwej anteny
Anteny dostarczane wraz z punktami dostępowymi WLAN lub ruterami są na ogół antenami dookolnymi (bezkierun-kowymi). Mają one tę zaletę, że wszystkie urządzenia dookoła nadajnika znajdują się w ich zasięgu. Punkt dostępowy sieci WLAN stoi jednak przeważnie przy ścianie pokoju i zaopatruje mieszkanie czy dom w fale radiowe tylko z jednego
kierunku. Wówczas część cennej mocy nadawczej jest marnotrawiona. W takiej sytuacji pomocne będą zewnętrzne anteny kierunkowe produkowane przez takie firmy jak Buffalo, 3Com czy D-Link. Warunkiem ich zastosowania jest jednak odkręcenie anten dostarczanych wraz z ruterem.
Firma Buffalo wyposaża urządzenia odbiorcze WLAN w złącze służące do podłączenia zewnętrznej anteny. Jeśli odbiornik, który znajduje się na obrzeżach obszaru nadawczego, ma trudności z przesyłaniem danych, możemy poprawić jego połączenie poprzez zastosowanie dodatkowej anteny.
Uwaga: Instrukcje opisujące samodzielną budowę anten WLAN, na przykład z opakowań po płytach CD czy puszek po chipsach, nie są warte polecenia, ponieważ przy wymianie anteny możemy stracić zezwolenie na eksploatację naszego
urządzenia WLAN. Zewnętrzne anteny można nabyć w cenie od ok. 100 zł.
Mostki i wtórniki WDS
WDS to sierót od Wireless Distribution System lub też Wireless Distributed System. Niektóre punkty dostępowe WLAN można przełączyć na ten tryb, dzięki czemu stają się one swoistymi wzmacniaczami w sieci bezprzewodowej. Uwaga: Sprzęt, które pracują w trybie WDS, nie może przejmować żadnych innych zadań. Wielu producentów, np. Linksys czy Siemens, oferuje urządzenia, które działają w trybie WDS, jednakże najczęściej mogą one współpracować tylko z modelami tego samego producenta. Zaleta WDS jest oczywista: po zainstalowaniu nasza sieć bezprzewodowa może objąć zasięgiem znacznie większy obszar, bez konieczności zmiany anteny. Urządzenia WDS są dostępne w cenie od ok. 200 zł.
Źródło: WLAN & LAN | CHIP | 17
|
|
|
|
